Ай нұрлы ару қара көзі мөлдіреп

Ал, жігітім, ұғысар сәт келді деп,

Ақ боз атын ағындата жөнелді,

Ақ үкісі ерке желмен желбіреп.

Уа, сәт тағдыр жүректерді жалғасын,

Деді жігіт ұзамады алға тым.

Таяқ жесем өз обалым өзіме,

Дегендей-ақ тоса берді арқасын.

Қос жүректі неге жөнсіз қинайды,

Махаббатын үнсіз неге сыйлайды.

Деп қыз енді қамшыменен құлаштап,

Соқса дағы көңіл шіркін қимайды.

Сүйген жүрек әлде лүпіл қақты ма,

Әлде қыздың қамшысы шын батты ма,

Қайран жігіт тістенеді жал құшып,

Әлде намыс бетке бояу жақты ма.

Жас жігітті ат жалына бұқтырып,

Махаббатты қамшыменен ұқтырып,

Жалт бұрылды ақбоз атпен қара көз,

Жанарына мөлдіреген шық тұнып.

Сол қамшыдан тапты жігіт шаттығын,

Қызға ұсынды махаббаттың шоқ гүлін.

Менен жеген қамшы үшін дегендей,

Сүюге қыз тоса берді ақ жүзін.

Маман Ементаев