Алла Тағала адам баласын жаратқан кезде, дене мүшелерімен бірге екі көз берген. Сол көзіміздің арқасында, ақ пен қараны, жарық пен қараңғылықты, жақсы мен жаманды көріп отырамыз. Қазіргі кезде көзі көрмейтін мүгедек жандар қаншама? Иә, олар шіркін, мына жарық дүниені бір көрсем ғой деп, мына жалған дүниеден өтіп жатқандары бар.

Менің айтпағым, ауылымыз Достықта ел аман, жұрт тынышта күнде болмаса да, айына 2-3 рет электр жарығы сөніп тұруын әдетке айналдырған. Өйткені, ауылымызда ауа-райы қолайсыз, тіпті күн ашық, жылы болып тұрса да, жарығымыз сөніп қала береді. Мұздатқыштағы тағамдарымыз бір тәулікте бұзылып, кейбіреулері тіпті жарамсыз болып қалады. Әттең, ішің ашиды, амал не, тастауға тура келеді. Электр жарығы түнде көз жанарымыз сияқты. Жарық бір сәт сөніп қалса, соқыр адамнан еш айырмашылығымыз болмай қалады емес пе? Бұған кім кінәлі?

Қолайсыз ауа райы ма, білмеймін. Ал біз бір айлық төлемақыны сәл кешіктірсек, «Пәленшеевтің жарығы қиылсын немесе пәлембай теңге қарыз төлесін» – деген хабарлама қағаз жіберіледі. Бүгінде Достық ауылындағы электр жарығы мен ескірген трансформаторлар қай мекемеге қарасты екендігін білмеймін. Бірақ, қарапайым халыққа жарық керек. Иә, ағайын, менің айтарым, жарығымыз әрқашанда сөнбесін.

Ұлжалғас БҰРЫНБАЕВА,

зейнеткер