Газетіміздің тілшісі

НұрсерікТілеуқабыл

қайғылы қазаға ұшырады.

Өзінің өсіп ержеткен ортасы Шелек өңірінде орта білім алып, Нұрсерік Абай атындағы Қазақ ұлттық педагогикалық университетіне түсіп, қазақ тілі мен әдебиеті мамандығын алғаннан кейін ауылына оралып, Ы.Алтынсарин атындағы орта мектепте қызмет атқарады. Шығармашылыққа зейін қойып, ірі басылымдарда тарихи, мәдени, әлеуметтік бағыттағы танымдық мақалалар жариялады. «Еңбекшіқазақ» газетіне үлкен ауданымыздың Шелек өңіріне тілші болып орналасқан аз ғана уақытта газет оқырмандарына ақпараттық хабарларымен қатар кең көлемді, терең ойлы мақалаларымен танымал бола бастаған талапты журналистің шығармашылық жолы, ғұмыры қайғылы жағдайда үзіліп түсті.

Газет редакциясы, mezet.kz желілік басылымы Нұрсерік Тілеуқабылдың ата-анасына, отбасына, туған-туысқандарына қайғысына ортақтасып көңіл айтады.

Азамат едің адамдығың бір бөлек

– Алло?

– Ассалаумағалейкум бауырым, қалайсың?

– Уағалейкум, Нұрсерік мырза!

– Менде апталық жоспарға сәйкес «Ұлы даланың жеті қыры» мақаласы аясында жетінші қырын «үтіктеуім» керек екен (күлді). Соны жазып болсам, менің де жоспарым тәмам. Өзің бір дауыс көтермесең, шабытымды шақыра алмай отыр едім компьютер алдында.

– Қайдағыны айтасың, апталық жоспарда сенде тағы да қосымша екі материал бар ғой, бауы-рым, жылдамдат енді.

– Айтпақшы, неге екенін қайдам, отбасы құндылықтарына ойым ойысып отырғаны. Сол тақырыпты қаузасам қайтеді?

– Онда отбасындағы ұлттық тәрбие мен әке рөлінің құлдырап бара жатқандығын зерделеп көр.

– Жарайды, бұйырса, күннің соңына дейін материалды жіберемін.

Жексенбі таңда суыт хабар келгенде осы екеуара әңгіме ойыма орала кеткені... Бұл қасиетті жұмадағы Нұрсерік Тілеуқабылмен болған телефон арқылы диа-лог. Әр сәт қас-қағым... Кім білген, белді де беделді, жазғаны да, жазары да көп әріптесімізді осылай жоқтап отырарымызды. Айналасын думанға бөлеп, әзілді әңгіме, отты өлеңдерін арнап, жанымызға жылу, езуімізге күлкі сыйлаушы еді. Бәлкім, жүрегі сезді ме екен, «жетінші қырын «үтіктесем», жоспарым тәмам» деген сөзді әзіл-шыны аралас айтқан еді. Енді бүгін сол мақаланы өзегімізді өксік шалып жариялап отырмыз.

Хош, Нұрсерік Тілеуқабыл. Бәлкім, есімін газетімізде шыққан мақалалары арқылы біліп, естіген шығарсыз. Алайда, тілсіз жау арамыздан алыстатқан бұл азаматтың АЗАМАТТЫҒЫ – өз алдына бір мақала. Ақжарқын, жайдары мінез, жайсаң жан еді. Рас, ебелектен де елпек, қаңбақтан да қаңғалақ мінезі біртоға. Ұжым арасында ақындық қасиетімен ұдайы дараланып отыратын. Батырға тән аңғалдық, ақынға тән аңғарымпаздық бауырымыздың беделін өсіріп келіп еді. Ұлттық тәрбие, ұлттық болмыс аясындағы танымдық мақалалары Нұрсерік бізде жұмыс істеген жылдары үзілмей берілді. Оқыған-тоқығаны, ілім-білімі бар кәсіби журналист әр мақаласын жазарда тақырыпты жан-жақты зерттеп, зерделейтін. Қолынан мол мұра кітап, қаламы түспеуші еді.

Нұрсерікпен 7-8 сыныпта мектеп оқушылары арасында өтетін аудандық ақындар айтысында таныстық. «Құдай маған дауыс пен көз бермепті» деп өзі әзілдеп айтып отыратындай, домбыраны сабап-сабап кеп өлеңдетіп жіберуші еді. Содан бері бірқатар ақындар мүшәйрасында қатарласып шаптық. Алтайдың түйетайлы жоталарын жағалап өскен ақын жігіттің сөз саптауы, тұнық ұйқастары елең еткізбей қоймайтын, шіркін. Қара сөздің танабын қуырып сөйлегенде көпшілікті аузына қарататын қасиеті де өз алдына бір әңгіме...

Арманы көп еді. Арманынан бұрын атамекенім деп шекара асып келген бауырымыздың халқына берер рухани азығы да мол еді. Бірқатар танымдық мақалалары «Қазақ әдебиеті» секілді республикалық газеттерде, желілік басылымдарда  жарық көрді. Айталық, «Қазақтың кешігу синдромы», «Адам қалай жаратылды?», «Халық санын қалай көбейтеміз?», «Қазақ жылқысының қилы тарихы», «Ата-анаға айтар уәж» секілді мақалалары қалың көпшіліктің, елге белгілі зиялы қауым өкілдерінің назарын аудартты. Аталмыш мақалалардың түпнұсқасы бізде «Еңбекшіқазақта» жарияланды.

«Еңбекшіқазақта» еңбек еткен екі жылға жуық уақытта ұжымға тез сіңісіп кетті. Оған жол ашқан – көркем мінезі.

Қазақ «Жылқыда да жылқы бар, қазанаты бір бөлек, жігітте де жігіт бар, азаматы бір бөлек» дейді. Қазақ журналистикасында өз қолтаңбасын енді қалыптастырып келе жатқан маман еді. Осынау қайғылы жағдайды тұтас редакция ұжымы ауыр еңсеруде. Әрбірінің көңілінде әріптеске деген қимастық бар. Жастай ғұмыры үзілген бауырымыздың соңында өзі айтпақшы «сәбилері» («әр мақалам – Сәбиім. Оны жазу үшін мені толғақ қысады» деуші еді) қалды.

Амал қанша, болған іске болаттай беріктік керек. Әріптесіміздің ата-анасына, бауырларына қайғырып көңіл айтамыз.

Азамат ең адамдығың бір бөлек,

Өзің жоқсың, көңіл қалай гүлдемек?

Тар дүние тарылтты ма тынысты,

Бір өзіңнен тойды күтіп жүрген ек.

Тағдырыңның жырмен қалап іргесін,

Жүрген едік көреміз деп жыр кешін.

Айналаңа жылу сыйлап мейірмен,

Жұртқа беріп жүрегіңнің жүлдесін.

Көтерсем деп руханиятын өр елдің,

Көшін алға жетелеуші ең өлеңнің.

Жатқан жерің жайлы болсын, әріптес,

Рақымына бір Алланың бөленгін.

Қайнар ЖҰМАҒОЖА,

«Еңбекшіқазақ» газеті

редакторының орынбасары