Тоғыз жасар Жетес тоқсандағы Төле биге сәлем бере барыпты. Сонда Төле би:
– Бата басқа, қына тасқа, ақыл жасқа, не қалайсың, балам? – деп сұрапты.
Сонда бала Жетес:
– О, қасиетті баба! Ат берсеңіз, өліп қалады. Тон берсеңіз, тозып қалады. Ат пен тонға бергісіз өлмейтін, өшпейтін, өмірі естен кетпейтін бір өсиет айтсаңыз, соған ризамын! - депті.
– Онда қолыңды жай, балам, – деген Төле би:
Бір үйдің баласы болма,
Көп үйдің санасы бол!
Бір елдің атасы болма,
Бар елдің данасы бол!
Бір тонның жағасы болма,
Көп қолдың ағасы бол!
Ақты ақ деп бағала,
Қараны қара деп қарала!
Өзегің талса, өзен бойын жағала.
Басыңа іс түссе, көпшілікті сағала.
Өзіңе өзің кәміл бол!
Халқыңа әділ бол!
Жауыңа қатал бол!
Досыңа адал бол! – деп батасын беріпті.
