Ерлі-зайыптылар бір шаңырақ астында отыз жыл бірге тұрыпты. Әйелі күнде таңертең ерте тұрып, дәмді нан пісіреді екен. Нанды ортасынан қақ бөліп, жоғарғы бөлігіне май жағып, күйеуіне ұсынады екен.

Үйленгендеріне отыз жыл толған күні де әйелі күндегідей ерте тұрып, дәмді нанын пісіреді. Таңғы шайда нанды ортасынан екіге бөліп, екі бөлігінің де бетіне май жағып, әдеттегісінше нанның жоғарғы бөлігін күйеуіне ұсынғалы жатып, ойланып қалады. «Нанның үстіңгі бөлігін жеуді отыз жыл армандадым. Үлгілі әйел болып, күйеуіме еш қарсы келмедім, балаларыма жақсы тәрбие беріп өсірдім. Қыз кезімнен сүйсініп жейтін нанның үстіңгі бөлігін бүгін өзімнің жеуіме болатын шығар», – деп ойлайды. Осылайша нанның астыңғы бөлігін, яғни табан жағын күйеуіне ұсынады.

Нанды қолына алған күйеуі қуанып:

– Бүгін сен маған үлкен сый жасадың. Мен кішкентайымнан нанның табаға күйіңкіреп, сарғая піскен таба-нын жақсы көруші едім. Бірақ нанның бұл дәмді тұсын жеуге менен гөрі сен лайықсың деп ойлайтынмын, – депті.

Сыйластық – отбасы тірегі. Бірін-бірі сыйлаған жандар әркез бақытты.

Аударған Қ.МҰРАТҚЫЗЫ.