МӘУЛІТ – АРАБША «ТУЫЛУ», «ТУҒАН УАҚЫТЫ» ДЕГЕН МАҒЫНАЛАРДЫ БІЛДІРЕДІ. АДАМЗАТТЫҢ АСЫЛЫ, ПАЙҒАМБАРЛАРДЫҢ АРДАҚТЫСЫ МҰХАММЕД ПАЙҒАМБАРДЫҢ (ОҒАН АЛЛАНЫҢ САЛАУАТЫ МЕН СӘЛЕМІ БОЛСЫН) ТУҒАН УАҚЫТЫНА БАЙЛАНЫСТЫ АТАП ӨТІЛЕТІН КҮН «МӘУЛІТ» ДЕП АТАЛАДЫ.
«Біз сені әлемдерге рақым етіп қана жібердік», – дейді. Әлемге рақым ретінде жіберілген Алла елшісінің туылған айын, күнін құрметтеп, осы айда көбірек салауаттар айтылып, осындай Пайғамбар жіберген Аллаға шүкіршіліктер айту – әрбір мұсылман баласының бұлтартпас борышы.
Алла құранда: «Расында Алла және періштелер Пайғамбарға салауат айтады. Уа, мүминдер! Сендер де оған ықыласпен салауат айтып, сәлем жолдаңдар», – деген («Ахзаб» сүресі, 56-аят). Бұл аятқа қарасақ, өзін мұсылман санайтын адамдардың бәріне Алла елшісінің аты айтылғанда, салауат айтуы міндет болады. Бұл айда адамзаттың абзалы болған Алла елшісін жақыннан танып, оны қалай жақсы көру керектігін үйренеміз, Пайғамбарға деген сахабалардың махаббаттарын естіп, біз де өз сүйіспеншілігімізді арттырамыз. Адамзаттың асыл тұлғасы Мұхаммед Пайғамба-рымыздың (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) дүниеге келген мәуліт мерекесінде Пайғамбарымызға деген сүйіспеншілік артады. Алла Тағала «Ахзаб» сүресінің 6-аятында: «Пайғамбар, мүміндерге өздерінен артық», – деп Пайғамбарды өзімізден де артық жақсы көру керектігін білдірді. Ал Пайғамбарымыз иманның ләззаты жөнінде: «Мына үш нәрсе арқылы адам баласы иманның ләззатын татады. Солардың бірі, Алланы және Оның елшісін өзге нәрселердің барлығынан артық жақсы көру...», – деген.Міне, Пайғамбарымыздың осы сөздеріне амал еткен сахабалар Пайғамбарымызды барлығынан да артық жақсы көре білді.Олардың Алла елшісіне деген махаббаты терең болғаны сонша, Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) дүние салғанда хазреті Омардай парасатты сахабалардың өзі мұны қабылдай алмай: «Кім Мұхаммедті өлді десе, мен оның басын шабам!» – деді.
«Наср» сүресі түскен кезде Фатима анамыз пайғамбарлық аяқтала бастағанын сезіп көзіне жас алады. Пайғамбарымыз оны шақырып құлағына сыбырлағанда, Фатима анамыз өксіп жылайды, сосын Пайғамбарымыз екінші рет құлағына сыбыр-лағанда күлімсірейді. Кейіннен Айша анамыз осы мәселенің жайын сұрайды. Сонда Фатима анамыз: «Әуелі өзінің көп ұзамай дүниеден озатынын айтты, сонда мен көзіме жас алдым. Содан соң ең алғаш болып өз әулетінен оған қауышатын мен болатынымды айтты. Сонда қуанып, күлімсіредім», – деді. Мінеки, Пайғамбарға деген шынайы сүйіспенішіктің арқасында, Фатима анамыз өзінің ажалы жақын екендігін естісе де, қайғырудың орнына, Пайғамбарға тезірек қайта қауышатынын ойлап, кемел имандылық танытқан еді. Ақыры Фатима анамыз алты ай бойы төсек тартып жатып қайтыс болып, Пайғамбарға қауышты.
Сахабалар бізге Пайғамбарды (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) жақсы көрудің үлгі-өнегесін көрсетіп кетті. Тіпті оған деген махаббат сүйіспеншіліктің шыңына шығарды. Хубайбты дарға асатын кезде мүшріктер оған: «Ей Хубайб сен Пайғамбарыңа ерем деп осындай халге түстің, ал ол болса қазір көлеңкеде рахаттанып отыр. Сенің орныңа оның мұнда болғанын қалар ма едің?» – дегенде, Хубайб: «Оның аяғына тікен кіргенін де қаламаймын», – деді. Содан соң: «Уа, Алла Тағалам! Мен осы жаққа шығарда Сенің Елшіңмен қоштаса алмай қалған едім. Уа, Алла! Менің сәлемімді жеткізе гөр!» – деп жалбарынды. Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) Мәдинада отырып оның сәлемін қабылдап, оған жауап қату арқылы, оған ғасырларға жалғасатын мәртебе сыйлады.
Бадр шайқасының алдында Пайғамбарымыз саптарды түзеп келіп, алға шығып кеткен сахаба Сәуәд бин Узәйиәні қолындағы шыбығымен түртіп артқа шегіндіреді. Сонда әлгі сахаба Пайғамбарымызға қарап, өзін шыбықпен түрткені үшін кегін алатынын айтады. Ешкімнің көңіліне қаяу түсіруді ұнатпайтын Алланың елшісі одан кешірім сұрап, қаласа кегін алуына болатынын айтады. Әлгі сахаба Пайғамбарымызға (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) киімін жоғары көтеруін сұрайды. Сонда Пайғамбарымыз киімін жоғары көтерген сәтте ол бас салып оның тәніне жүзін сүртіп, өбе бастайды. Бар мақсаты Пайғамбар тәніне тиген тәндер тозақ отына күймейтінін ойлап, оның мүбәрәк тәнін құшып, сүю еді.
Әлиден: «Сендер Пайғам-барды қалай жақсы көруші едіңдер?», – деп сұраған кезде ол: «Шөл далада қалған кісі бір жұтым суды қалай жақсы көрсе, біз де Пайғамбарды солай жақсы көреміз!» – дейтін еді.
Әйел сахабалардың да Пайғамбарымызға деген сүйіспеншілігі шексіз еді. Ухуд шайқа-сында жан алысып, жан берісіп жатқан кезде Пайғамбарымыз: «Оң жағымда да, сол жағымда да сол Нәсибаны көрдім», – дейді. Ол да жараланады. Өзінің баласы Абдулла жарақаттанады, сонда баласына: «Ей балапаным, Алланың Елшісін қорға» – деді. Сонда Пайғамбарымыз: «Уа, Алла! Мына отбасын берекетті ет!» – деді. Умму Умара анамыз (р.а.): «Уа, Алланың елшісі! Сіз дұға жасаңыз, Алла мені сізбен Жәннатта көрші етсін», – деді. Пайғамбарымыз: «Уа, Алла! Мыналарды жәннатта менімен көрші ет!» – деді. Әлгі анамыз: «Болды, енді менің арманым жоқ, жәннатта сізбен бірге болсам, бұл қиыншылықтар мен үшін ештеңе емес», – деген болатын. Сол Ухуд шайқасында Пайғамбарымыз өлді деген хабар тарағанда, Сумайра анамыз да Пайғамбарымызды іздейді. Тіпті оған жұбайың, бауырың, балаң қайтыс болды десе де: «Расулулла қайда?» – деп жар салады. Ол кісіні көзімен көрген соң: «Сен аман болсаң болды, басқа қиыншылықтарды көтеруге әзірмін!» – деді.
Шайқастардың бірінде жарақаттанған Пайғамбарымызды оңына алып, солына алып, алдына шығып, жауға тойтарыс берген Талхаға Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын): «Уәжабат, уәжабат», – деп оған жәннаттың уәжіп болғанын айтады. Пайғамбарды жанын сала қорғаған сахаба мұның сыйы жәннат екендігін жақсы білген-ді.
Әнас бин Мәлик айтады: «Бір бәдәуи келіп: «Уа Алланың елшісі! Қиямет қашан?» – дегенде, «Сен ол күнге не әзірледің?» – деді Пайғамбар. Сонда ол: «Менің берген көп садақам да жоқ, көп жақсылығым да жоқ, алайда мен Алла және Оның елшісін жақсы көремін», – деді. Сонда Пайғамбарымыз:«Адам кімді бәрінен артық жақсы көрсе, қияметтің күні сонымен бірге болады», – дейді. Оны естіген Әнас бин Мәлик: «Бұл сүйінші маған, мені жәннәтпен сүйіншілегеннен де артық болды. Себебі мен Алла және Оның Елшісін қатты жақсы көруші едім», – деді. Өз кезегінде Алла елшісі біздерді де қатты жақсы көретін еді, тіпті, біз үшін күніге Раббысына жалбарынып, жарылқау тілейтін еді. Бір күні Алла елшісі (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын): «Уа, Алла Тағала! Әбу Бәкірдің қызы Айшаның алдыңғы және кейінгі, жасырын және жария қателік-күнәларының барлығын кешіргейсің», – деп дұға етеді. Айша анамыз ардақты Пайғамбарымыздың бұлайша дұға жасағанына өте қатты қуанады. Жұбайының жүзінен оның қатты қуанғанын көрген Пайғамбарымыз: «Сен қуаныштысың ба?» – деп сұрайды. Айша анамыз: «Сіз мен үшін осылай деп дұға етіп жатқанда, мен қалайша қуанбайын?» – дейді. Сонда Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын): «Алла Тағаланың атымен ант етейін, мен әр түні үмметім үшін осылай дұға тілеймін», – деген екен.
Сапархан қажы АЙДАРХАНҰЛЫ,
Еңбекшіқазақ ауданының имамы.
