Ай тығылып, күн шыққанын тоқтатпаса, тіршілік те жалғаса бермек. Сұрапыл соғыстан жараланып келген әке жүрегі елжіреп туыстарын іздейді. Әттең, таба алса... амал жоқ, үкілі үміті үзіліп, ет жақындарына деген шексіз сағынышын соғыс өрті басады. Қарағанды топырағында асыр салған сол бір бала кез бұлдырап сағымға айналды. Ақылды Іңкәр ана болса жолдасының тон қалтасынан табылған бір жапырақ суретті алып, құлыпты сандықтың түбіне жасырады. Балаларыма өз елін көрсетіп, атасының мәңгілік сапарға аттанған жері Қарағанды топырағына бір аунатып, балалық шағымның бел жоталарына бурадай мінгізіп…