Баяғыда екі көрші болыпты. Қыс келіп, алғашқы қар жауады. Бір көршісі ерте тұрып, күрегін алып, есіктің алдын қардан тазалайды. Мойынын созып, көршісінің ауласына қараса, оның есігінің алды тап-таза екен.

 Ертесі күні қар түнімен жауып шығады. Әлгі жігіт одан ерте тұрып, көршісінен бұрын қар тазалап тастамақ болады. Таң сәріден тұрып, қар күреп болған соң тағы көрші аулаға қарайды. Ал ол жақ тап-таза.

 Үшінші күні қар көп жауып, тізеден келіпті. Күн шыға сыртқа шыққан жігіт тездетіп ауланың қарын күреп, тазалайды. Әдеттегісінше, көршісінің ауласына мойынын созып қараса, түнде қар жаумағандай-ақ тапталып жатыр. Жігіт таңғалады.

 Сол күні екі көрші көшеде кездесіп қалады. Ананы-мынаны бір сөз етіп тұрып, әлгі жігіт көршісінен: «Осы сен есігіңнің алдындағы қарды қай уақытта тазалап үлгересің?» – деп сұрайды. Көршісі: «Мен ешқашан қар тазалаған емеспін, үйіме достарым келеді. Есігімнің алды тапталып жатқаны содан болар», – деп жымия жауап беріпті.

Достарыңыз көп болсын!

Аударған: Құралай Мұратқызы