Пандемия деген пәле адам өміріне, адамзат дейікші, өміріне күрделі өзгерістер енгізіді. Өмірдің барлық салаларында тоқырау нышандары белгі бере бастады. Осы жағдайда басқару жүйесі, қоғамның тыныс-тіршілігі күрт өзгеріп, індетпен күреске бағынышты бағытта жұмыс істеп, әлемдегі, еліміздегі жағдайға бейімделу жолында.
«Басқа түскен баспақшыл» дейді қазақ атам. Пандемия басталғалы бері өзімді сырттан бақылаушы ретінде сезініп, індеттің таралу барысы, жұқтырғандар мен сауыққандар, қайғылы жағдайлар туралы ақпараттарды қабылдап, сараптап, жариялау ісімен ғана әріптестеріммен бірге айналысқандай едім. Мамырдың жаймашуақ күндерінің бірінде өзіме де тықыр таянғанын сезіндім. Бір есептен көктем, күз айларында келетін тұмаумен бірге созылмалы өкпе науқасы ғой деп жүре берсем керек. Жұмыстың бәрін жиып қойып, жай-күйімді тексерткеннен кейін ғана бұрынғыдай аяғыммен жүріп, ат үстінен емделу болмайтын тірлік екеніне көзім жетіп, індетпен күрес орталығына жеттім-ау әупірімдеп. Бұдан былайғы әңгімем емделу барысы туралы емес – ол кімге қызық болар дейсің?! «Ауырып ем іздегенше, ауырмайтын жол ізде» дейміз. Пандемия жағдайында да осы ережені ұстануға әбден болады екен.
Сонымен ПЦР-тесті теріс нәтиже көрсетті. Дегенмен, Светлана Владимировна дәрігер басқарған ұжым қабылданған протоколмен емдеуге кірісті. Теледидардан көрген бөтен ғаламшардан келгендер сияқты бастан аяққа дейін аппақ комбинезон киген, көзі ғана көрінетін дәрігерлер мен медбикелерді танып-түстеу қиын болды алғашында. Көзі мен дауыстарынан ажыратып үйрендім.
Ұзыннан ұзақ дәліздің бір шетінен бір шетіне дейін палаталарда жатқан емделушілерді бір аралап шығудың өзі бәлембай жүз метр қашықтықты алып жатса, әр палатаға кіріп ем-шараларын орындауға таңнан күн батқанға дейін иноплотнетянин – бөтен ғаламшар тұрғынының киімі дерсің, бел шешпей жүрудің өзі аз ауырлық емес.
Сол Светлана Старухинаның, кейіннен оны алмастырған дәрігер Гүлнәр Тәжімұратованың әрқайсымен жай жатпай пікір алмасып, сұрағымды қойып, жауабымды алып жатырмын.
Светлана Владимировна айтады: «Біз туралы неше түрлі саққа жүгіртіп әңгімені көйітетіндер де бар. Бірақ оған назар аударып, ренжіп отыратын біз жоқ. Міндетімізді атқарып, пандемияның алғы шебінде тап бір майдан даласындай үздіксіз күрестеміз. Әрине, алғашқы күндерде қай жолмен, қалай емделу керек екенін білмей тұрып, апталап үйге қонбай қызмет еттік. Қазір бір ізге түскендейміз. Тәжірибе де жинақталды».
Жас дәрігер Гүлнәр Тәжімұратова үрейден аулақ болуға шақырады. Тыныс алу тәсілдерін, мысалы, йоганы пайдаланып, тыныстауды үйренген жөн деп санайды.
Тыныстау демекші, пандемияның бас кезінде ауруханада оттегімен дем алу жүйесін орнатып жатқанын сүйіншілей айтып, бас дәрігердің орынбасары Гүлмира Байділдәқызы біздің «Еңбекшіқазақ» газетіне сұхбат та берген еді. Сол оттегімен дем алу жүйесін көзіммен көріп қана қоймай, пайдаланып, өкпе жұмысын жетілдіру жағынан да ем-шара қабылдаған пациент болдым.
Жалпы, ем-дом жасаған дәрігерлер мен медбике, санитарлардың жұмысын көзбен көріп, көңілге тоқығаннан менің айтарым ақ халаттылар ақ-адал еңбегімен, науқасты жанашырлықпен емдеп, аяғынан тік тұрғызуға ұмтылған кәсібилігімен ерекшеленеді. Менің өтінішіммен аты-жөндерін компьютерге түсіріп берген медбикелер Айжамал Махамаш, Әлима Шегебаева, мейіргер Расул Шакиров, санитарлар С.Бердішева, В.Қалбаева, Г.Жақсылықова әрқайсы өз орнында міндеттерін мұқият орындап жүрген медицина саласының қызметкерлері.
Бір айтпағым, мен өзім көбірек ем-дом қабылдаған медиктер бригадасы жайлы ғана жазып, алғысымды білдіріп отырмын. Бұлардан басқа да қаншама медиктер пандемиямен күресіп жатыр. Тек бар дәрігерлер мен медбикелердің бір-ақ тілегі: «Біздің уағыз, өтініштерімізге құлақ асыңыздар – той-томалақ, жиындарды шегере тұрыңыздар! Пандемияны жеңу үшін қатаң тәртіп, санитарлық талаптарды орындап отыру қажет!»
Құлақ асайық, ағайын! Саулық сақтықта екенін ескерейік.
Хайролла АХМЕТЖАНОВ
