Көсіле аққан көлді де, бетегелі белді де, қойнауы құт тауды да, бақша менен бауды да кие тұтқан қазақ баласы емеспіз бе? Шыңына қарап шыңдалып, көліне қарап көсілетін, бұлағынан сыр бағып, дархандай көңілімен алдына келсе атаңның құнын да кешіретін алаш арыстарының қаны бар бізде. Күңіреніп күн түбіне жортқан Көктүріктің, малдарынан Ар Заңын артық қойған асылдардың Ары бар бізде. Тасқа түскен таңбасы, алтынға толы арнасы, домбырасы төрінде, Бәйтерегі тіреп көгіңде, қасиет бар киіз үйіңде, бұл менің жеті кереметім! – дұшпандар сүйін мейлі…