«Еңбекшіқазақ» аудандық газетінің «атасы» – «Үлгілі колхоздың» 1953-1957 жылдардағы сарғайып, тозуға айналған тігінділерінен сол кездің отты лебі айна-қатесіз сезіліп тұр. Аудандық партия комитетінің шешімдері мен қаулыларында ауданды басқарған адамның жүрек лүпілі, азаматтық өресі мен өз ісіне жауапкершілігі, аудан үшін өткір мәселелерді қоя білетіндігі айқын байқалады. А.Мәлкеевтің жары Айымбүбінің жазған өмірден ерте өткен қосағы Алханбектің өмірбаянында елі үшін аянбай қаны мен терін төккен азаматтың биік бейнесі менмұндалайды: «Алханбек Мәлкеев 1915 жылғы тамыздың 4-і күні Алматы облысы бұрынғы Шелек ауданының Төре жайлауында…

Бисимилләһир-рахманир-рахим! Асы жайлауының сұлулығына тамсана, таңдана тамашалаған бала Шағаманның жанары самсап тұрған қарағайға қадалды. Міне, керемет, етектен сап түзеген қарағайлар бірінің артынан бірі тізіліп, тау басына қарай қоюланып, қаптаған қалың қолдай самсап шыға келді. Шіркін-ай! Осы қарағайлардай қалың қолмен қаптаған жау жоңғарларға шапсақ қой! – деп, күбірлей берді. Досы Еспер түртіп, ойын бөліп жіберді де: – Ей, не ойлап тұрсың? Әлмерек абыз ұстазымыз досын қолын-дағы қозысымен мойнына мінгізіп, тауға қарай жүгіргенде бір шаршамайды екен. Оның досы қанша жүгірсең де маңдайың…