Неге қарттарымыз зейнет демалысына шығысымен қоғам өмірінен қол үзіп, белсенділіктерін жояды? Неге қанша жылдық еңбектің, бейнеттің рахатын көрер жасқа жеткенде өз өмірлерін күнделікті күйбең тірлікпен шектеп, қазан-ошақтан ары аса алмай жатады? Неге қартттар өздеріне көңіл бөліп, саламатты өмір салтын ұстануға, жаңа дүниені танып-білуге талпынбайды? Иә, бұл сұрақтар көпшілігіміз үшін қарттықты сүреңсіз, шуақсыз, мән-мағынасыз кезеңдей көрсетеді. Ал білген адам үшін өмірдің кереметі көп-ақ. Тіпті зейнет жасына келгенде де қуанышы да, қызығы да толастамайды. Тек оны аңғара білу керек және оған қарай…