Мынау фәни дүниеде шексіз ғарыш, тылсым табиғат қана емес, әлемнің түйіртпек тозаңынан да елеусіз жекелеген адамдардың өмірінде неше түрлі ғажайып оқиғалар ұшырасады дейді. Әдетте мүлде түсініксіз, сырлы-сырдаң, тіпті, мистикалық. Біреу шайтанды көріпті, біреу аруақпен тілдесіпті, әулиенің елесін шалыпты, дегендей. Одан әрмен – жат планеталық ұшпа дәлеңке… Салуалы, ақыл-есі түзу кісілер айтқан мұндай буалдыр хикаялар сырттай нақты, деректі көрінгенімен, көбіне-көп, үнемі дерлік күмәнді саналар еді. Осындай, әрқилы себеппен ешкімге айтпаған, тек бірді-екілі балам мен айрықша жақын кейбір інілеріме ғана шет жағасын…

Қарт мерген шәкіртіне садақ атуды үйретіп жатады. Шәкірті қолына садағы мен екі жебені алып, тапсырманы орындауға дайындалады. Бірақ мерген жанына барып, жебенің біреуін алып, шетке лақтырып жібереді. – Менің екінші жебемді неге лақтырып жібердіңіз? – деп сұрайды шәкірті. – Мен сенің екінші емес, бірінші жебеңді алдым. Бәрібір ол нысанаға тимес еді, – дейді ұстаз асықпай сөйлеп. – Неге? Неге олай дедіңіз? – деп таңданған шәкірт ұстаздың жауабын күтіп тұр. – Өйткені бірінші жебені атарда сен тағы екінші мүмкіндігіңнің барын ойлап…