В семидесятых годах прошлого века, когда процветали совхозы и колхозы, в качестве поощрения  передовикам производства профсоюзные организации выделяли туристические и санаторно-профилактические путевки. 

В 1974 году в совхозе «Октябрьский» (находился на территории Жанашарского округа – прим.ред.) Енбекшиказахского района группе  передовиков выделили туристические путевки в город-герой Ленинград. Я в то время работал  секретарем парткома  и был включен в состав этой группы. По приезде в Ленинград представители туристического агентства возили нас осматривать  достопримечательности:  мы посетили Эрмитаж, Большой театр, Царское село и Кунст-камеру. В последний день нашего пребывания в Ленинграде был посвящен посещению  Пискаревского кладбища. Участники группы получили  незабываемые впечатления от героизма жителей Ленинграда. Во время блокады здесь было похоронено около миллиона человек. В архивных документах сохранены выписки из газет и журналов о героических поступках ленинградцев, солдат. На страницах военных газет есть и слова нашего великого акына Жамбыл ата «Ленинградцы – дети мои». Героизму и стойкости этих людей посвящено много памятников со словами  «Никто не забыт, ничто не забыто». Позже мы узнали, что они принадлежат ленинградской поэтессе Ольге Берггольц. После посещения Мемориального комплекса у меня зародилась идея –  по возвращении домой построить мемориал односельчанам-участникам Великой Оте-чественной в поселке Октябрьский, ныне с.Космос. Наступил 1975 год, в стране началась активная подготовка к празднованию 30-летия Победы советских людей над фашисткой Германией. Вопрос о сооружении памятника к юбилейной дате обсуждался на заседании парткома сов-хоза. Все участники заседания и члены парткома, в том числе директор совхоза Александр Яковлевич Васман, горячо поддержали мою  идею. Дирекция совхоза  решила вопрос о выделении денежных средств, необходимых для строительства. Возведением памятника занимались  строители из комсомольско-молодежной бригады. Автором проекта был  наш земляк, член союза художников Казахстана Аскар Карибаев, который в то время жил и работал в г.Алматы.

Аскара Карибаева я знал еще по школе-интернату в с. Ташкенсаз,  где он  учился как сын чабана. Его младшая сестра  Сара Карибаева после окончания Алматинского мединститута работала зубным врачом в нашей районной больнице. Аскар от начала и до завершения возведения памятника непосредственно участвовал в нем. Голова солдата из бронзы – его работа.  «Вечный огонь» в форме звезды и фонтан  с цветочной клумбой – инициатива строителей. Торжественное открытие памятника состоялось 9 мая 1975 года. Собралось много сельчан, прибыли гости из других сел, городов. Данное событие завершилось возложением венков и цветов,  литературным монтажом по теме Великой Отечественной, который подготовили ученики и учителя средней школы.

Через год после открытия наш совхоз посетили секретарь парткома Балтабайского табаксовхоза Биримжан Танатканов с прорабом. Им очень понравился наш памятник фронтовикам, и они решили установить такой же в селе Балтабай. Так в районе  появился «двойник»  памятника в с.Космос.

Малик ИЛИЕВ,

ветеран труда,

Почетный гражданин района

Солтанбай Жарықбасов

Солтанбай Жарықбасов 1925 жылы 17 ақпанда Алматы облысы, Еңбекшіқазақ ауданы, Алға ауылында дүниеге келген. 1943 жылдың қаңтарында Ташкенттегі мергендер курсында оқып, сәуір айында әскерге аттанады. Забайкалье майданындағы 25-қызыл тулы механикаландырылған бригаданың құрамында 1-батальоны, 1-ротасының пулемет бөлімшесінің командирі болған. Жапондықтарға қарсы соғысқа қатысқан. 1950 жылдың сәуірінде Алматы облысы Еңбекшіқазақ ауданының Алға ауылына оралып, колхоздың есеп комиссиясының төрағасы қызметін 1951 жылдың тамызына дейін атқарады.

1951 жылы Түрген педагогикалық училищесін, 1969 жылы Қазақ педагогикалық институтының тарих факультетін сырттай бітірген. 1951 жылдың қыркүйегінен 1956 жылға дейін Алексеевка және Ключи орталау мектептерінде мұғалім болып істеп, 1956 жылдан Алға бастауыш мектебінің меңгеруішісі, оқу ісінің меңгерушісі, 1971 жылдан 1985 жылға, яғни зейнеткерлікке шыққанға дейін, мектеп басшысы қызметтерін абыроймен атқарды. 1992 жылдан бері Бәйтерек ауылдық округі ақсақалдар алқа-сының төрағасы болып, еліне еңбегін арнаудан жалыққан емес. Солтанбай атамыз бұл күнде аудан тұрғындарының алдында беделі жоғары,  Еңбекшіқазақ ауданының құрметті азаматы, «Nur Otan» партиясының мүшесі. 1 дәрежелі «Отан соғысы» орденімен және «1941-1945 жж. Ұлы Отан соғысындағы Жеңістің мерейтойлық, мерекелік медальдарымен марапатталған ақсақал сегіз баласынан немере, немерелерінен шөбере сүйіп отыр. Өзінің үлкен әулетіне 2014 жылы Алматы облысы бойынша «Мерейлі отбасы» атағы берілді. Өмір жолы өнеге мен парасатқа толы қариямыз өзінің кіндік қаны тамған Алға ауылында ауылдастарының ақылшысы  болып ғұмыр кешуде.

Николай Савраев

Савраев Николай Григорьевич родился 6 сентября 1925 года в селе Сарыкамыш Ужанихинского района Новосибирской области.

До призыва в армию работал бригадиром поливной бригады колхоза «Коминтерн» Каргатского района Новосибирской области.  В 1943 году был призван в армию. Обучался в школе младших командиров (по охране особо важных объектов промышленности), в составе 22-го полка и 32-й дивизии воевал на Западной Украине, в Белоруссии, в 1944-1949 годах участвовал в борьбе с бандеровцами. Младший сержант. В 1944 году был контужен. В 1949 году демобилизован. С 1949 года по 1957 год работал заведующим МТФ, учетчиком полеводческой бригады колхоза «Ярославский», с  1957 до 1985 года, то есть до выхода на пенсию, работал водителем-механиком совхоза «Иссык» Енбекшиказахского района. Был членом КПСС.

Награжден орденом Отечественной войны, медалями «За Отвагу», «Маршал Жуков», «Ветеран труда» и  юбилейными медалями «20 лет Победы в Великой Отечественной войне 1941-1945 г.г.», «30 лет Победы в Великой Отечественной войне 1941-1945 г.г.», «40 лет Победы в Великой Отечественной войне 1941-1945 г.г.», «50 лет Победы в Великой Отечественной войне 1941-1945 г.г.», «60 лет Победы в Великой Отечественной войне 1941-1945 г.г.», «1941-1945 жж. Ұлы Отан соғысындағы Жеңіске 65 жыл». Проживает в селе Болек Болекского сельского округа.

Жылқыбай Тәжіқұлов

Тәжіқұлов Жылқыбай 1923 жылғы 10 қарашада Өзбекстанның Бұхара облысының Тамды ауданында дүниеге келген. Жастай жетім қалғандықтан 1933 жылдан Беруни ауданындағы «Естемес» балалар үйінде тәрбиеленген.

Беруни ауданында мал дәрігері мамандығы бойынша жұмыс істеп жүргенінде 1941 жылы әскерге шақырылады. Сол мезгілде Саратов облысының Пугачев қаласында кіші командир курсын бітіріп, соғысқа аттанады. Ерлігімен көзге түскен Ж.Тәжіқұлов 100-ші жеке атқыштар бригадасында батальон командирі болып, қол бастаған. Калинин қаласы мен Украина жерін азат етуге қатысқан атамыз қазақтың батыр қызы Мәншүк Мәметовамен бір полкте болып, жаумен шайқасқан. 1944 жылы оқ ұшқындары тигендіктен екі көзі көрмей, оң қолы тартылып жаралануына байланысты еліне оралып, ауыл шаруашылығында мал дәрігері болып 1967 жылға дейін қызмет атқарады. 1967-1989 жылдары аралығында зейнеткерлікке шыққанға дейін май заводында қойма меңгерушісі болып жұмыс істеген. «Красная звезда», 1 дәрежелі «Отан соғысы» ордендерімен,  «За отвагу», «За боевые заслуги» және 1941-1945 жж. Ұлы Отан соғысындағы Жеңіске арналған мерекелік медальдармен марапатталған. 7 бала, немере, шөбере сүйіп отырған қариямыз 2011 жылдың қараша айында отбасымен тарихи отаны Қазақстанға көшіп келіп, Алмалы ауылында тұрып жатыр.

Мұзапар Шәріпов

Мұзапар атамыз Ұлы Отан соғысына дейін Ташкенсаз ауылындағы «Қызыл-Шарық» колхозында жұмыс істеген. 1942 жылғы сәуір айында әскер қатарына шақырылып, Украина аумағында 365-жеке атқыштар дивизиясында, 1943-1944 жылдар аралығында 191-атқыштар дивизиясында автоматшы, пулеметші, нысанашы болып шайқастарға қатысқан. 1945 жылдың маусым айында Манчжурияға аттанады.

Армия қатарынан 1949 жылы елге оралып, 1952 жылға дейін аудандық жол құрылысында, 1954 жылға дейін аудандық құрылыс мекемесінде құрылысшы болады. 1954 жылдан бастап зейнеткерлікке шыққанға дейін «Социализм» совхозында ауыл шаруашылығының түрлі салаларында еңбек етеді. Екінші дәрежелі Отан соғысы орденімен, «Маршал Жуков» медалімен және 1941-1945 жж. Ұлы Отан соғысындағы Жеңіске арналған мерейтойлардың мерекелік медальдарымен марапатталған. Еңбекшіқазақ ауданының Ташкенсаз ауылдық округінің Ташкенсаз ауылында тұратын қартымыздың 8 баласы, немере, шөберелері бар.

Ардақты ардагерлер мен тыл еңбеккерлері!

Құрметті аудан тұрғындары!

Сіздерді бүкіл адамзат қауымына аса қымбат мереке 9 мамыр – Ұлы Жеңіс күнімен шын жүректен құттықтаймын!

Ұлы Жеңіс – аға ұрпақтың ерлігін мәңгілік ел есінде сақтауға арналған ең қастерлі мереке. Баршамыз үшін бұл күннің орны да, орайы да бөлек.

Сіздер сұрапыл соғыстың соқпағынан өтіп, Отан деп от пен суға түсіп, кең байтақ жерді қорғадыңыздар. Ерліктің ерен үлгісін танытып, бүгінгі бейбіт күн үшін жасаған өлшеусіз ерліктеріңіз мәңгі ұмытылмайды. Бұл Жеңіс – бүкіл соғысқа қатысушылар және тыл еңбеккерлерінің қажымас қайраты мен қайсар рухының жеңісі.

Міне, содан бері талай ұрпақ жаңғырып, заман жаңарды. Әйтсе де, сол бір сұм соғыс салған өшпес із әлі күнге дейін жүрегімізді сыздатады, жанымызды жабырқатады… Қасірет пен қайғысы ел қабырғасын қайыстырып, еңсесін езгілеген бұл соғыс жайлы айтып та, жазып та тауыса алмаспыз.

Егемен елі барда ерлер есімі ешқашанда өшпейді.Біздің ауданымызда да ардагерлердің есімдері мен ерліктерін ел жадында қалдыру мақсатында көптеген істер атқарылуда.

Отты жылдары жерлестеріміз, отандастарымыздың есімдері мен ерліктері  ешқашан ұмытылмайды. Бүгінгі күні ауданымызда 4 ардагеріміз бар. Біз оларды әрдайым ардақтап, мақтан етеміз.

«Отан үшін күрес, елге тиген үлес» дейді дана халқымыз.    Отанға деген махаббат, жеңіске деген құштарлық пен қуатты рух, достық пен ынтымақ – Ұлы Жеңістің негізі болды.

Құрметті ардагерлер, тыл еңбеккерлері!

 Бүгінгі өскелең ұрпақты береке-бірлікке, тату-тәтті тірлікке тәрбиелеу ісіне белсенді атсалысып ортамызда аман-есен жүре беріңіздер. Сіздер жасаған ерлік ешқашан өшпейді. Ол ұрпақтар есінде мәңгі сақталады

Қымбатты ардагерлер!

Құрметті аудан тұрғындары!

Осынау, Ұлы жеңіс күні – Сіздерге зор денсаулық, балаларыңыз бен немерелеріңізге жарқын болашақ, еліміз бен жерімізге бейбіт өмір тілеймін.

Ә.Жақанбаев,

Еңбекшіқазақ ауданының әкімі 

Қаракемер елді мекенінде  орналасқан 6654 әскери бөлімі 1962 жылы шаңырақ  көтерген. Басында оқу дивизионы болып құрылған бөлім 1993 жылы полк мәртебесін алды. Ал 2017 жылы Ұлттық ұланның оқу бригадасы дәрежесіне көтерілді. Осы уақытқа дейін аталмыш бөлім бактериологиялық, радиациялық, химиялық арнайы бөлімдердің командирлерін және түзеу мекемелеріне қажетті мамандарды даярлап келген.

Бүгінде 6654 әскери бөлімде бөлімше командирлері мен сержанттар, байланыс мамандары, аспаз, брондалған техниканың механик-жүргізушісі, атқыш, радиохимиялық, ядролық қорғаныс бөлімшесінің командирлері, автомо-бильдік бөлімшелердің, түзету мекемелерін күзететін бөлімшелердің командирлері, қала тыныштығын күзететін, ішкі істер қызметіне көмекші патрульдеу бөлімшелерінің сержанттары сынды 20-ға жуық мамандық оқытылады. «Әскерден ең бірінші темірдей төзім талап етіледі, ерлік – екінші орындағы нәрсе», – деп Наполеон Бонапарт айтқандай, аталған бөлімде әскерилердің кәсіби біліктілігі мен төзімділігі қатар шыңдалады. Сонымен қоса, 6654 әскери бөлімінде Қазақстандағы Ұлттық ұланға қызметтік иттер дайындайтын кинология орталығы жұмыс жасайды. Біз арнайы барғанымызда көптеген өзге мамандықтағы жауынгерлер көктемгі оқу-жаттығуда болғандықтан олармен тілдесудің сәті түспеді. Ал  аталған әскери бөлімдегі кинология орталығының  жұмысымен толық танысып қайттық.

Ел тыныштығын кірпік қақпай күзеткен Отан қорғаушылардың жан құралы қару-жарақ десек, ал кинолог мамандарының басты құралы – ит. Бүгінде аталған кинология орталығында жарылғыш заттар, оқ-дәрі, қару-жарақ, есірткі іздейтін, иісті ажырататын  (одорология) және  із кесетін иттер жаттықтырылады. Мұндағы иттердің дені неміс және бельгиялық овчаркалар. Орталық мамандарының айтуынша, ондағы  иттердің басым көпшілігі қазақша нұсқаумен ғана жүреді. Күшіктерді әрбір кинолог маман 2 айынан бастап үйретеді. Ең әуелі күшікке «жат», «тұр», «жүгір» деген бұйрықтар беріліп, әскери тәрбиеге дағдылана бастайды екен. Кейін иттер бейімділігіне сай патрульдік, іздестіру немесе есірткі анықтауға арнайы үйретіледі. Ал арнаулы жаттығудан өткен иттер еліміздің әр аумағындағы Ұлттық ұланның бөлімшелеріне жіберіледі. Орталық мамандарының сөзінше 2020 жылы  арнайы жаттығудан өткен 44 ит респуликамыздың әр аймағындағы Ұлттық ұлан қосынына  берілген.

Ізкескіш иттердің жақсы нәтиже көр-сете алуы олардың денсаулығына тікелей байланысты. Бүгінде  иттер мен күшіктердің  денсаулығын жіті бақылайтын  ветеринарлық пункт бар. Тіпті, онда жаттығуда жарақатталған иттерге ота да жасалады. Сонымен қоса, иттерді тамақтандыруға да аса мән беріледі. Орталықтағы ақылды овчаркаларға дәрумендерге мол тамақтар әзірленеді. Ал күшіктейтін  иттерге арнайы күтім жасалады. Ондағы мамандар кинологиялық  орталықтың жыл өткен сайын кадрлық әлеуетінің артып, материалдық-техникалық базасының  нығайып келе жатқандығын айтады.

Ерзат АСЫЛ